วัดพระใหญ่ อํานาจเจริญ หรือที่เรียกกันว่า “พระใหญ่” พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์อันล้ำค่าประจำหมู่บ้านจังหวัดอำนาจเจริญ ประวัติความเป็นมาของพระมงคลมิ่งเมืองเกิดขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2503 เจ้าอาวาสวัดมงคลมิ่งเมือง เจ้าอาวาสวัดมงคลมิ่งเมือง จังหวัดอำนาจเจริญ (เมื่อครั้งสร้างพระพุทธรูปอำนาจเจริญยังอยู่ที่จังหวัดอุบลราชธานี) เขาต้องการสร้างพระพุทธรูปองค์ใหญ่ ทำลายพระบรมสารีริกธาตุเพื่อรักษาพระบรมสารีริกธาตุ เช่น เศียรพระพุทธรูป ใบเสมาเก่า และวัตถุมงคลต่างๆ วางอยู่ใต้ฐานองค์พระ น้อมรำลึกถึงสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (อ้วน ติสสะ) ทรงเป็นสมเด็จพระสังฆราชพระองค์แรกและเป็นสถานที่สักการะของชาวจังหวัดอำนาจเจริญ
วัดพระใหญ่ อํานาจเจริญ พระคู่บ้าน คู่เมือง
วัดพระใหญ่ อํานาจเจริญ ตั้งอยู่บริเวณพุทธอุทยาน ถนนชยางกูร ตำบลบุ่ง อำเภอเมือง จังหวัดอำนาจเจริญ มีลักษณะทางพุทธศาสนาตามอิทธิพลของศิลปะอินเดียเหนือของแคว้นปาละ หน้าตักกว้าง 11 เมตร ความสูงจากพื้นถึงยอด 20 เมตร โครงสร้างเป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก พื้นผิวด้านนอกปูด้วยกระเบื้องโมเสกสีทอง เริ่มก่อสร้างเมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน 2556 และแล้วเสร็จเมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2558 พิธีพุทธาภิเษกครั้งแรกจัดขึ้นเมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม 2558
ความเชื่อและความศรัทธา พระมงคลมิ่งเมือง เป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ มีข่าวลือว่าพระบรมสารีริกธาตุนำมาจากอินเดียและประดิษฐานเป็นรูปพระพุทธเจ้ามาสักการะและพระมิ่งมงคลเมืองและขอพร วิธีหนึ่งในการสักการะพระธาตุอันศักดิ์สิทธิ์ของอินเดียคือการปรับปรุงชีวิต ไปข้างหน้าจงเข้มแข็งโชคดีและประสบความสำเร็จในอาชีพการงานของคุณ ถือเป็นสถานที่สำคัญของประเทศ
พุทธอุทยาน และพระมงคลมิ่งเมือง
อยู่ในตำบลบุ่ง ณ เลขที่ 212 เขาด่านพระบาท บริเวณโดยรอบเป็นหินธรรมชาติ ต้นไม้ให้ร่มเงามีหลายประเภท พระมงคลมิ่งเมือง หรือ พระใหญ่ เป็นพระพุทธรูปล้ำค่าจากหมู่บ้านจังหวัดอำนาจเจริญ ซึ่งได้กลายมาเป็น “อุทยานพุทธ”
มงคลมิ่งเมือง หรือ พระใหญ่ พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ประจำหมู่บ้านจังหวัดอำนาจเจริญ เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง 11 เมตร สูงจากพื้นถึงยอดไฟ 20 เมตร ได้รับอิทธิพลจากศิลปะปาละทางตอนเหนือของอินเดีย แพร่กระจายไปทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยเมื่อกว่า 1,000 ปีที่แล้ว ในปี พ.ศ. 2508 ศาสตราจารย์จิตร บัวบุส (ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะพลาสติก (จิตรกรรม) พ.ศ. 2545) ได้ออกแบบฝาคอนกรีตเสริมเหล็กเพื่อครอบพระพุทธองค์เดิม จากนั้นตกแต่งภายนอกองค์พระด้วยกระเบื้องโมเสกสีทอง เป็นพระพุทธรูปที่มีพุทธลักษณะงดงามจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ด้านหลังพระมงคลมิ่งเมือง “พระละไฮ” หรือที่คนท้องถิ่นเรียกว่า “พระกิไล” เป็นพระพุทธรูปที่มีความหมายว่า “มีเสน่ห์ ไม่สวย” ตามรูปลักษณ์ของพระพุทธเจ้า มันถูกพบในหนองน้ำเมื่อปี พ.ศ. 2505 บริเวณดังกล่าวได้กลายมาเป็นเขื่อนกักเก็บน้ำ เชื่อกันว่าพระพุทธเจ้าเป็นผู้นำโชคลาภมาให้ ผู้คนมักจะมาขอพรเสมอ
ช่างจำลองอาคารพระมงคลมิ่งเมืองไปถ่ายรูป พระพุทธชินราช สร้างขึ้นในสมัยสุโขทัย ปัจจุบันเก็บรักษาไว้ที่พระวิหารหลวง วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก และทรงกำหนดขนาดองค์พระให้กว้าง 9 เมตร (4 วา 2 ศอก) ความสูงจากฐานหรือแท่นนั่งถึงยอดเกตุมาลาคือ 11 ฟุต 4 นิ้ว (5 วา 2 สก 1 คืบ 4 นิ้ว) ฐานที่นั่งกว้าง 5 ฟุต สูง 5 ฟุต. อุปกรณ์ที่ใช้สร้างพระมงคลมิ่งเมือง ประกอบด้วย หิน กรวด ทราย และซีเมนต์ เหล็กขนาด 3-6 หุน กระเบื้องเคลือบเหลือง(ทอง) ขนาดเข้ากัน ใช้สำหรับปิดทองพระพุทธรูป งบประมาณการก่อสร้างประมาณ 200,000 บาท เป็นช่างฝีมือที่ควบคุมการสร้างสรรค์ร่วมกับคุณคำหมอ ภักดีปัญญา ซึ่งอาศัยอยู่ที่จังหวัดร้อยเอ็ด
สถานที่ก่อสร้างตั้งอยู่กลางสันภูด่านพระบาท เป็นลานหินที่ขนานกันทั้งสองด้าน มีพื้นที่ประมาณ 36 ไร่ พื้นที่เป็นภูเขาเตี้ย สูงจากพื้นดินประมาณ 13 เมตร และปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่ มีความสงบและเงียบสงบ สัตว์ป่าหลายชนิดอาศัยอยู่ที่นั่น ตั้งอยู่ทางเหนือของตำบลบุ่ง อำเภอเมือง จังหวัดอำนาจเจริญ และตามทางหลวงแผ่นดินอุบลราชธานี-มุกดาหาร ในระหว่างการก่อสร้างพระมงคลมิ่งเมืองมีผู้ศรัทธาเป็นพระภิกษุ และทีมงานฆราวาสร่วมกันสร้างฐานรากของอาคาร รวมทั้งช่วยลำเลียงหินและดิน ตกในวันศุกร์ จนถึงวันที่ 1 กันยายน พ.ศ.2505 ขึ้น 6 ค่ำ เดือน 9 ได้จัดพิธีวางศิลาฤกษ์ โดยนิมนต์พระภิกษุจากวัดสุพัทวนารามวรวิหาร อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี พระภิกษุ 10 รูป นำโดยเจ้าคุณพระธรรมบัณฑิต ขณะดำรงตำแหน่ง พระเทพบัณฑิตมาเป็นประธานในพิธี
แต่ก่อนถึงพิธีวางศิลาฤกษ์ก็มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้น คือว่าฝนตกหนักมาก จนต้องเลื่อนการจัดงานออกไป แต่ฝนก็หยุดตกอย่างไร้ร่องรอย เจ้าคุณพระธรรมบัณฑิต จึงทรงสั่งให้เริ่มงานกลางสายฝน ส่งผลให้พระภิกษุสามเณรเปียกโชก และประชาชนที่มาร่วมงานก็เช่นกัน ครั้งนี้ระหว่างก่อสร้างพระมงคลมิ่งเมืองมีอุปสรรคเกิดขึ้น เนื่องจากทุนที่ใช้ก่อสร้างเพียง 26,721.05 บาท ถึงวันที่ 3 พฤศจิกายน 2505 พันเอกปิ่น มุตุกันต์ อธิบดีกรมการศาสนาในขณะนั้น พรชัยมาพร้อมกับพันเอกวิชาวรรณเพื่อตรวจสอบการก่อสร้าง พระครูโอภาสธรรมพันธุ์ธรรมยุทธ นายอำเภอในขณะนั้น ทรงเสนอให้ทั้งสองเป็นผู้อุปถัมภ์การสร้างพระพุทธรูป
พันเอกปิ่น มูตูกันต์ รับผิดชอบงานก่อสร้าง “พระมงคลมิ่งเมือง” ประภาสมาแจ้งนายพลจารุเสถียร เขาได้รับแจ้งเมื่อตอนที่เขาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย พลเอกประภาส บริจาคทรัพย์สินส่วนตัว 100,000 บาท เพื่อเป็นทุนในการก่อสร้าง และผู้ที่มีศรัทธาในทีม พล.อ.ประภาส ก็ร่วมบริจาคด้วย กำลังสร้าง “พระมงคลมิ่งเมือง” มูลค่า 100,000 บาท
การก่อสร้างใหม่จะขยายแท่นบูชาทั้งสี่ด้าน ด้านละ 1-5 เมตร ขยายแท่นบูชาเดิมยาว 9 เมตร กว้าง 5 เมตร มีขนาดกว้าง 12 เมตร กว้าง 8 เมตร สูง 5 เมตร สูงจากพื้นดินถึงพระเกตุมาลา 20.50 เมตร หน้าตักกว้าง 10 เมตร องค์พระหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ปูพื้นด้วยกระเบื้องโมเสกทองเหลืองเงา องค์พระใหญ่แต่สวยงามมาก ทำให้มีผู้ศรัทธาบางส่วนเรียกกันว่า “พระเจ้าใหญ่ มงคลมิ่งเมือง” งบประมาณการก่อสร้างรวม 332,800 บาท ก่อสร้างแล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2508
วัดพระใหญ่ อํานาจเจริญ ปัจจุบันพระมงคลเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์และล้ำค่าในเมืองหมิง อำนาจเป็นสินค้าอันทรงคุณค่าของชาวจังหวัดเจริญ หากมีสมาชิกเทศบาลมาเยี่ยมแล้วไม่ไปทักทาย เชื่อกันว่าอำนาจยังมาไม่ถึงจังหวัดเจริญ กราบไหว้พระมงคลมิ่งเมืองเพื่อขอพร คนส่วนใหญ่ชอบสวดมนต์ขอพรเพื่อบรรเทาทุกข์และความโศกเศร้า และปฏิญาณตนให้ประสบผลสำเร็จในเรื่องต่างๆ วันเพ็ญแต่ละวันตรงกับวันที่ 15 ขึ้น 3 ค่ำ ซึ่งจัดขึ้นเป็นประจำทุกปีในวันมาฆบูชา ชาวอำนาจเจริญพร้อมทำพิธีบวงสรวง 5 วัน 5 คืน ดังนั้นผู้ที่ได้เดินทางเข้ามาทักทายและขอพรหรือกล่าวคำปฏิญาณ ช่วงนี้ผู้คนจำนวนมากมาสักการะและถวายเครื่องบูชา